- B.
- BJ.
przyczyniający się
do rozszerzeniar wzrostu; qui ad
I
ampliandum valet
WŁODK. p. 240 : modus ... ampliandi fidem catholicam ... per arma ... non videtur conveniens fidei Christianae; ... hic modus nec est a-us (ed. amplutivus) sed potius impeditivus fidei orthodoxae.
Ib. p. 244 : bellum de se non est a-um fidei.
N.
phil.
poszerzający znaczenie
wyrazu; qui significationem termini ampliat
GIEŁCZ. p. 80 : signa ... a-a sunt instrumentales causae denotantes modum accipiendi terminum ample in propositione.
Ib. p. 82 : predicatum istius non ampliatur: homo fuit albus et licet ly fuit est terminus a-us, non tamen importat differentias temporum in ordine ad predicatum.
Item abs.
loco
subst.
ampliativum
-i
n.
wyraz poszerzający znaczeniowo; vocabulum, quod significationem alterius ampliat
GIEŁCZ. p. 61 : relatiuum idemtitatis substantie non reciprocum in propositione kathegorica mere de presenti, in qua nullum ponitur a-um, supponit pro eo quod non est, sed fuit vel erit.