- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- A.
I.
1.
wyrzucać coś komuś, wypominać, robić wymówki; probra in aliquem iactare,opprobrare, alicui aliquid obicere (culpam,errorem, vitium sim.).
N.
przypominać z wyrzutem;
in memoriam cum opprobrio revocare
KADŁUB. p. 28 : adde, quam crebro avitas tibi e-ent virtutes.
Additur
indignabundo animo (
AAlex
p. 77,
a. 1502)
; etiam graviter (
ib.
p. 374, a. 1503)
.
2.
znieważać kogoś słownie,lżyć, łajać, ubliżać komuś; contumeliis aliquem afficere, aliquem obiurgare, increpare.
Additur
non indigne (
DŁUG. Hist. I
p. 287
).
Constr. .:
a.
sq.
acc.
b.
sq.
de.
c.
sq.
enunt.
obi.
c. quod.
II.
(sensu strictiore) naganić czyjeś szlachectwo; nobilem alicuius originem in dubium vocare
ArHist III p. 137 (a. 1428) : quem Nicolaum nobilis Benassius ... ignobilitauerat sibi e-ndo et ei penam dare denegando.
Ib. p. 138 (a. 1434) : testes Dominici ... pro declaranda nobilitate, cui nobilis Nicolaus ... in nobilitate e-uit.Etiam
ib. VIII p. 475 (a. 1436) : quem ... Thomko ... in nobilitate sua infamauerat, sibi e-ndo et rusticum appellando.
N. per errorem refl.
ArHist III p. 141 (a. 1444) : nobilis Nicolaus ... coram iudicio e-uit se Ioanni ... appellans eum rusticum.