- F.
- Th.
- S.
I.
pewny, niewątpliwy; certus, non dubius, compertus, examinatus.
Locut.
α.
exploratum esse
być pewnym, wiadomym; certum, non dubium esse.
Constr. sq. acc. c. inf. ; item sq.
de :
RHist I II p. 337 (a. 1510) : sicuti de iure e-tum est.
β.
exploratum habere
uważać za pewne; pro certo habere (saec. XV-XV).
Constr. sq. acc. c. inf
.
γ.
explorati iuris
est
jest rzeczą pewną, niewątpliwą; certum, non dμbium est.
Constr. sq. acc. c. inf. , item sq.
quod:
Lites I p. 41 (a. 1320) : e-i eciam iuris est, quod subditi sine suo prelato ... citari ad iudicium non possunt.
Simili sensu
explorato iure:
KADŁUB. p. 159 : set humanissime tecum agitur, si numerata pecunia possis absolvi; cum ad pondus fisci e-ssimo debeas iure in metallum purius condempnari.
II.
wypróbowany; probatus,
spectatus.