- F.
- Th. (rec.),
- B.
- L.
I.
1.
log.
t.t. rozróżniający, wprowadzający podział, polegający na podziale; qui dividendi vi praeditus est, divisione fit
BYSTRZ. Log. fol. d IIIb : ‘corporeum’ et ‘incorporeum’ ... sunt differentiae d-e substantie.Cf. Th. V 1, 1631,38 sqq.
Praec.
differentia (cf.
supra et passim), item
signum
(
BYSTRZ. ParvLog fol. N IIIb
;
GŁOG. Alex. II fol. f IIa)
;, modus (docendi :
Gramm.
p. 161,
saec. XV
; procedendi in scientia :
GŁOG. Hisp.
fol. 5a
)
, actus intellectus
sim.
(opp.
compositivus:
BYSTRZ. Log. fol. n IIb)
, syllogismus (
id. AnalPr fol. h IIb
:
divisio id est syllogismus d-us est syllogismus infirmus.
Cf.
GŁOG. Anal.
fol. 158a
),
descensus (
WROCŁ. Dial. fol. M Ib
:
descensus logicalis ... d-us est processus a genere generalissimo ... ad speciem specialissimam. Cf.
GIEŁCZ. fol. B 4a).
N. abs. loco
subst.
divisiva,,
-ae
f.
WŁODK. Tract. p. 200 : eiusdem generis d-ae in eadem potentia animae se nunquam compatiuntur, sed potestas imperialis et papalis genus dividunt potestatis regitivae ... et ergo nullo modo ambae se ... compatiuntur.
2.
mus.
punctum
znak używany w tzw. mensura perfecta do rozdzielania nut, które wedle ogólnych prawideł mensuralnych przynależą do siebie; signum, quod in mensura perfecta quae vocabatur ad eas notas distinguendas adhibebatur, quae in universum secum coniungi solebant
KROMER MusFig fol. G IIa : est ubi ... praecedens inferior (ed. infetior) nota sequentem imperfectam reddit, cuius rei indicium solet esse d-um punctum.
Ib. fol. G IIb : punctum ... d-um ... paulo sursum deorsumue notarum situm excedit.Cf. DIVISIO V 3
II.
sensu latiore: osobny; separatus
ArSang V p. 191 (a. 1527) : Spitconi ... utifruitionem silvarum nostrarum ... d-am ... assignaverunt (cf. supra p. 189: Spitco realem semper habuit una nobiscum communem fruitionem).