- F.
- Th.
- Bl.
- Dc.
- L.
- N.
I.
wykształcony, uczony; doctus, eruditus.
Syn.
litteratus (
PommUrk VI
p. 294, a. 1325).
Occ.
loco appellationis clericorum
LibDisp p. 81 (saec. XII in.) : d-o viro N., scolari ... Cracovie comoranti.
KsgPrzem I p. 296 (a. 1442) : concordiam ... inter d-os Iacobum et Ianotham fratres.
AKapSąd II p. 905 (a. 1460) : d-orum Iacobi et Mathie clericorum.
Abs. loco subst.
ALBERT. p. 27 : quod nullus d-us potuit verisimiliter putare.
II.
moralnie zdyscyplinowany, skromny, karny; castus, continens, optima disciplina imbutus (ae hominibus vel eorum moribus).
Iuxta posita
bonus (
ArHist V
p. 379, a. 1511)
, humilis, pacificus, mansuetus (
ChrMP
p. 579
)
, exemplaris (
ArPrawn I
p. 434, a. 1556),
etiam
facetus (
*BreslUB
p. 130, a. 1331).
N. constr. sq.
in
c.
abl.
PEREGR. fol. e IIb : bene d-us ... in comedendo et bibendo.
NIC. BŁ. Serm. I p. 4 : praedicator sit d-us in omnibus ... propter ędificacionem exempli.