- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- L.
I.
oskarżyciel, donosiciel; accusator, criminator.
Syn. et iuxta posita
accusator (
CodVit
p. 18,
a. 1389)
, detractor (
KodPol II
p. 620, a. 1269
et saepius), instigator (
ArLit VII
p. 524, a. 1557)
.
Constr. abs. vel sq. gen. obi. N. locut.
delator invidiae
fere i. q. invidus
KADŁUB. p. 173 : si ergo quisquis est d-or invidie, temulentum asseris Kasimirum etc.
II.
singulare: dawca dobrodziejstw, dobroczyńca?
benefactor?
*Dogiel IV p. 142 (a. 1454) : sacra majestas tua ... sit Ordinis ipsius patronus fundatorque et d-or.