I.
1.
propr. zniekształcenie, oszpecenie, brzydota; defectus formae, foeditas, turpitudo.
Additur naturalis (
AKapSąd II
p. 281, a. 1482)
.
2.
transl. szpetność, nieprzyzwoitość, hańba; dedecus, turpitudo, ignominia.
II.
brak czegoś, zły stan, niedostatek; mala condicio alicuius rei, defectus, penuria
CodEp III
p. 77 (a. 1455) : pro rerum publicarum, ne in d-em pertrahantur, meliori condicione interpellere.DŁUG. LibBen I
p. 261 : Universitatis ... in civitate Cracoviensi ... plantatio neglectum illum atque d-em tam diuturno tempore vigentem sustulit (cf. ib. supra ob defectum et penuriam ... doctrinae).
Id. Op. p. 58 : Stanislaus regni ruinam et rei publicae d-em exinde venturam recogitat.Ita saepius.
N. de personis
DŁUG. Hist. V
p. 215 : apparebat ... novorum consiliarorum improba d-as et rusticana temeritas.Occ. kalectwo; debilitas DŁUG. Op.
p. 282 : soror oculo amisso in membro nobili tam atrocem d-em passa.