- F.
- Th.
- S.
I.
concr.
ap.
DŁUG.
(tantummodo abl.
pl. ) ozdoba (stroju lub architektury); ornamentum (vestis vel aedificii)
LibBen I p. 300 : ecclesia frequentibus ... adornata d-is.
Hist. III p. 423 : matronas ... exuendo d-is et induviis.
II.
abstr.
1.
zaszczyt, wyróżnienie, nagroda; ornatus, honor, praemium.
Syn.
praeconium (
KodKrak
p. 591, a. 1460).
2.
to co przystoi, przyzwoitość; quod decet, honestum. Additur
gen., v.
gr.
sacrificii (
ArPrawn I
p. 425, a. 1554)
, maiestatis regiae (
DANT.
in
Tom. XIII
p. 166,
a. 1531).
Locut.
pro decoro
jak przystoi; prout decet:
id. ib. p. 228 : pro d-o statum suum sustinere.