- F.
- Th. (rec.),
- B.
I.
gram.
t. t. odmienny (przez przypadki); qui per casus flectitur (de partibus orationis)
Gramm. p. 165 (saec. XV) : nomen vel alia pars d-is casualis reddit suppositum verbo et anteponitur ei in construccione.
Ib. p. 173 (saec. XV) : partes oracionis ... indeclinabiles sunt ... determinantes alias partes, scilicet d-es pro intellectu.Ita ib. saepius.
GŁOG. Alex. II fol. b IIIb : pars d-is significat rem, sed indeclinabilis modum rei.Cf. Th. V 1, 188,44 sqq.
II.
de homini
bus
1.
taki, który ma możność przechylenia się, mogący się przechylić: cui in utramque partem decernendi facultas data est
StPPP IV p. 63 (a. 1423) : Deus Adam ... ad utramque partem contradiccionis fecit d-em.
2.
iudex
taki, któremu można zarzucić brak kompetencji; qui minime competens declarari potest
Tom. IX p. 56 (a. 1527) : apud d-es et suspectos judices nolle causam dicere (cf. ib. infra coram incompetentibus judicibus).Cf. DECLINO II B 1 DECLINATORIUS.