- F.
- Th.
- S.
I.
propr. biegiem, pośpiesznie; cursu, motu citato.
II.
transl.
1.
pobieżnie, powierzchownie, szybko; obiter, leviter,
cito.
Syn.
raptim (
NIC. BŁ. Serm. I
p. 386
)
, perfunctorie (
DŁUG. Hist. V
p. 410
)
, festinanter (
ConcPol III
p. 87, a. 1519
;
DANT.
in
Tom. IX
p. 216, a. 1527).
Opp.
tractim (
ConcPol III
p. 87, a. 1519).
2.
pismem odręcznym, odręcznie; manu propria
*SSrSil VIII p. 235 (a. 1463) : ex urbe, in die s. Johannis Baptiste c-m.
KodUJ IV p. 15 (a. 1508) : presentes significatorias literas manu propria c-mque fideliter scripsi et in hanc publicam formam redegi.