- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
I.
propr.
1.
bogaty, zasobny, obfitujący w coś; dives, locuples, opulentus, abundans.
N. glossam Pol.
RFil XXIV p. 86 (a. 1418) : c-a est in celis «oplwitha yeszth j w crolewszthwe nebeszkem».
Syn.
abundans (
ZabDziej II
p. 467, a. 1488).
Constr.
a.
abs.
b.
sq.
gen.
Tom. X p. 312 (a. 1528) : literas novarum rerum c-as.c. sq. abl. d. sq. in c. abl.
MPH IV p. 783 (saec. XIII ex.) : mater ac domina in bene- ! ficiis c-a.
DŁUG. Op. p. 430 : vir ... c-us in caesarie (cf. id. in StPPP VII p. 540).
2.
liczny, obfity;
numerosus, frequens, multus, creber.
Syn.
frequens (
DŁUG. Op.
p. 207
).
Constr. abs. vel sq.
abl.
II.
transl.
1.
de oratoribus et oratione, stilo, scriptis
sim.: obfitujący w słowa, wymowny, bogaty; verbosus, ornatus, disertus, uber.
2.
uczony, mądry;
doctus, sapiens.
N. constr. sq. inf.
BYSTRZ. Top. fol. r IVb : si aliquis non sit idoneus seu c-us arguere ad propositum.
3.
kompetentny; proprius, legitimus, rectus
LiegnUB p. 135 (a. 1353) : si aliquis ... aliquem ... inpetere vellet ... iudex hereditarius Legnicensis et non alter iudex esse debet quantum ad iustitiam c-us.