- Th. (rec.),
- Bl.
- S.
- B.
I.
powodować spór, być przedmiotem sporu; controversiosum esse
*Dogiel IV p. 274 (a. 1530) : verba, quae c-untur, in discrimen amplius non vocentur.
AKap p. 333 (a. 1558) : ut ... doctos viros ... cum illis de c-ntibus articulis conferant.
II.
spierać się, nie zgadzać, toczyć spór; controversiam cum aliquo habere, dissentire, litigare (praec. coram iudicibus)
Dogiel I p. 150 (a. 1549) : peritos rerum Hungaricarum ... de quibus c-itur, designaverit.
ArPrawn VI p. 151 (a. 1554) : si ... aliquis ... per nequitiam non c-ndo cum adversario permitteret principalem suum condemnare.
Ib. VII p. 70 (a. 1566) : nec alterutri partium c-ntium consilium in caussa ... dabo.