[CONSISTATIO]
s.
CONSISTACIO,
-onis
f.
(consisto)
stawienie się w sądzie; actus coram iudice comparendi
KsgPrzem II p. 103 (a. 1451) : Nicolaus ... comparuit secundum iudicium super domum Stanislai ... pronuntiando c-em in hoc secundo iudicio.Cf. ASTATIO sim.