- F.
- Th.
- Bl.
- Dc.
I.
adi.
1.
cały, całkowity, zupełny, kompletny; totus, plenus, integer, perfectus.
N. syn.
integer (
KodKKr I
p. 204, a. 1336)
, perfectus
(saepissime),
sufficiens (
GŁOG. Alex. II fol. F 3a).
Saepissime phil.,
v.
gr.
GOST. Th. fol. h 4b : quedam inueniuntur perfecte existentia siue c-a, quedam imperfecta siue diminuta.
2.
pl. wszyscy; cuncti
AGZ XIV p. 11 (a. 1440) : primus testis erit ... Demetrius ... secundus ... Romanowsky ... et cum hoc alii c-i testes, qui iuramentum prestituri sunt.
II.
subst.
completum,,
-i
n.
1.
całość; totum
PP II p. 10 (a. 1441) : proventus exaccionales ... nullatenus auferre debemus ... donec ad c-um prefate sume florenorum ... fuerint exacte.
2.
koniec, wykończenie; finis, perfectio
Dogiel I p. 79 (a. 1479) : Casimirus ... rex ad perfectum et c-um ... articulos deducet.