[COMESOR]
s.
COMESSOR
sed saepius
COMESTOR
s.
COMMESTOR,
-oris
m.
- F.
- Th. (rec.),
- Bl.
- S.
- Dc.
- BJ.
- N.
[nom.
pl. comestres et
abl.
comestribus:
AGZ XV
p. 4
—5 (a. 1457)
e compendiis male lectis provenisse videntur.]
I.
panis
(e
Pol.
chlebojedźca)
sługa lub członek rodziny będący na utrzymaniu głowy domu; mercennarius vel familiaris, qui a patre familias alitur
AGZ XIV p. 166 (a. 1445) : curyste ... Georgii ... tenutarii ... sicuti ipsius panis c-storis.
Ib. p. 217 (a. 1446) : iuramentum faciat pro Iohanne, quod non fuit eius servitor, nec c-stor panis.
Ib. XV p. 124 (a. 1471) : familiam suam et panis c-ssores.Ib.
p. 147 (a. 1472) : in iudicio statues Nicolaum filium tuum, c-storem panis tui.Ita saepius, etiam saec. XVI. Glossas Pol. colligit Słownik Staropolski I p. 236. Cf. COMEDO I A 2 COMMENSALIS PANISCOMESTOR.
II.
żarłok, obżartuch; homo edax, intempestivae gulae
GLb p. 22 : c-ssor «zarlog», c-stor «gulosus».Cf. COMESSATRIX.