- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- A.
I.
1.
propr.
krąg, koło;
circulus.
N. locut.
α.
sine circo
w sposób bezpośredni, doraźny; statim, sine mora
NIC. POL. p. 56, v. 174 : fiunt idcirco sic moris est sine c-o (ita coni. Diels, ms. cuto) effectu celeres in curis empirice res.
β.
in circo
dookoła; circum
*Tom. XIV p. 681 (a. 1532) : cum omnia in c-o gravi incendio arderent etc.
2.
meton.
a.
rynek w mieście; forum
DŁUG. LibBen I p. 601 : in civitate Cracoviensi et in eius c-o sunt duae institae.
SSrSil XVII p. 38 (a. 1506) : forum ... salium, forum novum et c-um maximum.Cf. CIRCULUS.
b.
triumphalis
łuk triumfalny;
i. q.
arcus
WiadPol p. 172 (a. 1582) : primum c-us triumphalis erectus fuit templi latere dextro.
II.
cyrk, miejsce wyścigów konnych; locus, ubi equorum cursu certatur.