- F.
- Th.
- Bl.
- Dc.
- B.
- BJ.
I.
chronologiczny, przedstawiający chronologicznie przebieg dziejów; ad temporum ordinem compositus.
Dicitur v. gr. de
historiis (
CodEp II
p. 326, a. 1434)
, rebus (
Visit.
p. 691,
a. 1557).
N. explicationem
singularem
KomKadł p. 5 : ‘ chronos’ Graece ... est ‘tempus’ Latine; inde ‘ch-us, ch-a, ch-um’ est ‘ temporalis’, vel ‘terrenus’ vel ‘antiquus’.
II.
med.
t. t. de
morbo, aegritudine
sim.:
chroniczny, przewlekły; longus, diuturnus, inveteratus
(cf.
Th.
III 1030, 60 sqq.)
KodWp III p. 396 (a. 1373) : morbo, ne per moras temporum factus c-us fomenta respuat medicine etc.
RHist XX p. 139 (saec. XIV) : recenti morbo subvenitur facilius, c-o vero vix aliqua ... remedia suffragantur.Ita saepissime.