- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc. (pl.),
- BJ.
- A.
- N.
I.
1.
de hominibus: wyznający wiarę chrześcijańską;
qui fidem Christianam profitetur.
Loco
subst.
m.
et
f.
: chrześcijanin (-ka); Christi cultor (-trix).
N.
α.
comp. chrześcijanin bardziej ortodoksyjny, prawdziwszy; qui rectius veram Christi legem sequitur
SSrSil VII p. 125 (a. 1467) : hic ... hereticus ... audet se ... c-um ymmo ceteris c-iorem (ed. -orem) appellare (cf.Th. Onom. II 413,81).
β.
superl. gorliwy, żarliwy chrześcijanin; acerrimus fidei Christianae cultor
KodMp II p. 12 (a. 1198) : uir c-issimus et precipue circa Dominicum sepulchrum deuotus.Ita saepissime (cf. Th. Onom. I 413,83 sqq.).
γ.
regum Francogallicorum titulus honorarius
DŁUG. Hist. V p. 264 : c-issimi regis Franciae (cf. *KodMp IV p. 346, a. 1440).Cf. CHRISTIANICUS I 1.
2.
de rebus
a.
chrześcijański, należący do chrześcijan, dotyczący chrześcijan;
qui Christi cultorum est, ad Christi cultores pertinet.
Cf. CHRISTICOLUS, CHRISTIGENUS.
b.
jaki przystoi chrześcijaninowi, po chrześcijańsku rzetelny, uczciwy; qui Christi cultorem decet, sincerus, fidus,/integer
ArHist VIII p. 375 (a. 1504) : salvum conductum nostrum regium c-um ad regnum redeundi dedimus.Cf. CHRISTIANICUS II 2.
II.
Chrystusowy; qui Christi est
PAUL. CR. p. 9 : data ... anno a natali C-o millesimo etc.Cf.
GŁOG. Alex. II fol. S 3b : anno C-e salutis millesimo etc.