- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
I.
propr.
pusty, próżny;
vacuus.
II.
transl.
1.
próżny, daremny, bezskuteczny; vanus, futilis, inanis.
N.
vulnus :
*MPH IV p. 747 (saec. XII) : c-o vulnere perlatum venabulum.
N. locut. adv.
(in) cassum
próżno, daremnie;
frustra.
Saepissime in iunctura
(in) cassum ire (abire, transire:
CodEp III
p. 43,
a. 1450
et saepius).
2.
iur. nieważny, pozbawiony znaczenia; qui nullo valore est, irritus (de actis publicis)
KodKKr I p. 42 (a. 1252) : sentencie ... c-e et irrite habeantur et inanes.
KodWp II p. 180 (a. 1299) : quas litteras ... ex nunc c-as, irritas et viribus vacuas esse volumus.Ita saepius.
N. locut.
cassum et retractum iri
ulec unieważnieniu; irritum fieri
DŁUG. Hist. V p. 462 : omnes alienationes ... sub guerris factae debeant c-um et retractum iri.
Syn. ad
1—2: inanis (
KodKKr I
p. 42
cf.
supra 3
sq.
et saepius), irritus (
KodWp I
p. 435, a. 1279
et saepius), (viribus) vacuus (
KodWp II
p. 180, a. 1299
et saepius), ad 2: annullatus, mortificatus (
PP II
p. 63, a. 1448)
.
3.
(sq.
abl. ) pozbawiony czegoś; orbatus, expers.