- F.
- Th.
- Bl.
- S.
I.
propr.
mglisty, mroczny, ciemny; tenebrosus, obscurus.
N. glossam Pol.
RFil X p. 143 (a. 1505) : «zaczmyonym», c-is.
Dicitur de
nocte, stuba.
N.
α.
fluvius (
PEREGR.
fol. 144a
:
sub quo ponte niger et c-us et fetidus fluvius currebat).
β. pluvia (
CALLIM. Hist.
p. 85
).
γ.
med.
macula
katarakta?
glaucoma?
VHedv p. 554 : fugata c-a, que ... oculos ipsius occupaverat, macula, visum mox clarum recepit.
II.
transl.
1.
niejasny, ciemny, niezrozumiały; minus clarus, perplexus, confusus.
Syn.
obscurus (
DŁUG. LibBen III
p. 354
)
, caecus (
id. Hist. I
p. 151
).
2.
mroczny, ponury, niepomyślny; morosus, tristis, infestus
KodWp V p. 479 (a. 1429) : cupiens... post transitum huius c-i incolatus bona sua secum ferre in sidereas mansiones.
DŁUG. Hist. II p. 196 : felicitatis fulgorem fortuna ... c-o eventu ... confudit.
3.
taciturnitas
milczenie pokrywające mrokiem niepamięci; quae oblivionis caliginem offundit
IO. VISL. p. 168 : ne tam celebre facinus c-a taciturnitate ... aboleret.