- Dc.
dar nawzajem komuś ofiarowany; donum remunerandi gratia datum
DyplMog p. 2 (a. 1222) : Uislaus ... contulit conventui ... villam ... ego vero inspecta ipsius ... devotione in a-o excedenti ei respondeo (cf. DŁUG. LibBen III p 421).
DyplMog p. 3 (a. 1223) : ob a-a sibi et posteritati suae contuli patrimonia mea, videlicet etc.