- F.
- Th.
- S.
- Dc.
- BJ.
I.
a.
phil.
twierdzący, wyrażający twierdzenie (zdanie); qui vim
affirmandi habet
(de enuntiato,
app.
negativus)
GIEŁCZ. p. 12 : verificatio semper fienda est mediante copula affirmata et non negata, siue in a-is siue in negatiuis enuntiationibus.
N. simili
sensu
JAC. PAR. II p. 253 : quorum aliqui partem tenent a-am, aliqui negativam.
b.
pozytywny (o pojęciu);
non negatus (de notione)
GŁOG. Anal. fol. 142a : omne diffinibile est universale a-um (ut est v. gr. ῾homo’per oppositionem ad ῾non-homo’ ).
II.
iur.
1.
a.
veritas
rzeczywiste zajście jakiegoś faktu; verus alicuius rei eventus
*KodWp I p. 232 (a. 1248) : testes ydonei admittantur ... contra ipsum, per quos possit a-a veritas legittime comprobari.
b.
zgodny z
rzeczywistością; consonus veritati
ArHist V p. 145 (a. 1467) : ad proposicionem interrogata in actis contentam respondit in toto eam esse veram et a-am.
2.
pars
powód; actor
AKapSąd II p. 719 (a. 1596) : officialis ... partem a-am probare fecit suam proposicionem.