- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- B.
- N.
I.
zniszczenie przez ogień, spalenie, pożar; actus igne delendi, combustio, incendium
; dicitur
praec.
civitatis, aedificii
sim.; item
bonorum (
AKapSąd II
p. 651, a. 1484)
,
curiae (
ib. I
p. 121, a. 1474).
Per abundantiam
flammarum (
ZABOR.
p. 225
).
Occ.
candelae
wypalenie się do końca; consummatio
AKapSąd II p. 757 (a. 1511) : familia sua bibebant ad e-em unius candele.
Locut. potiores
ad exustionem devenire (
KodKKr II
p. 380, a. 1413)
, in exustionem minari (
AGZ XVII
p. 35, a. 1470
; item
ignis exustione
ib.
). Meton, exustionem castri in integrum restituere (i. exustum castrum
DŁUG. Hist. I
p. 460
).
II.
1.
poparzenie, przypalanie;
adustio.
2.
wypalanie (cegieł, węgla), prażenie (soli); actus excoquendi (lateres, carbonem, salem)
CodEp III p. 11 (a. 1447) : a ductione lapidum, roborum ... pro e-e laterum sive cernenti (cf. KodPol I p. 336).
DŁUG. LibBen I p. 141 : incolae ... maiorem operam dant carbonum e-i quam frumentorum sationi.
ŻupKr p. 543 (a. 1518) : dum distillatum sal per foramen patelle ob e-em cadit in ignem.