- F. (
- Th. rec.
- s.
- v.
- expulsiva),
- Bl.
- L.
wypędzający,taki,który wypędza;
qui expellit
IusMet p. 130 (a. 1393) : nulli ... laboratorum ... licitum sit ... quaedam verba e-a, vulgariter «aus, aus» (Germ. ) dici solita ... de caetero exclamare.
NIC. BŁ. Serm. II p. 371 : nunquam medicus dat medicinam purgatiuam seu e-am, nisi prius disponat et praeparet materiam.
GŁOG. Anim. fol. N IIa : necessario requiritur virtus e-a, que expellit superflua per loca illi expulsioni a natura concessa, que virtus e-a adiuuatur ventositatibus.
Constr. sq. gen.
NIC. BŁ. Serm. I p. 286 : tertio, fides est diabolicae tyrannydis e-a.