- F.
- Th.
- Bl.
- S. [
- NR
- ST R
- ON Y:1412]
- Dc.
- L.
- A.
- N.
I.
A.
propr.
1.
wygnanie, banicja;
privatio soli patrii, e patria expulsio, relegatio.
Additur
proscriptionis (
KADŁUB.
p. 164
),
item
exilii poena (
StSyn VI
p. 16
)
, relegatio (
MARTIN. OP. Marg.
p. 10
).
Glossa
Pol.
GLc p. 15 : «wyświecenie», e-um, proscriptio (cf. etiamGLlw ).
N. constr. sq.
in
c.
acc. :
SACR. Elucid. fol. b VIb : qui papam Martinum ... damnavit e-o in Cersonam.
2.
eccl. wygnanie z raju po grzechu pierworodnym; hominum e paradiso ob culpam Adami
exactio.
B.
meton.
a.
miejsce wygnania (zwł. pustkowie); także życie na ziemi, świat; exilii locus
(praec. desertum); item haec vita, mundus.
N.
exilii fluctus (
ModlWW
p. 10
:
inter procellas seculi et inter fluctos e-ij michi labenti subveni Deus.
).
Glossa
Pol.
RFil XXIII p. 302 (a. 1444) : e-um «puschcza» (cf. etiam contextum in cod. fugiamus de hoc e-o, habitemus cum Dei Filio).
Ib. XXV p. 176 (saec. XV med.med) : in e-um relegavit «vygnal gy na puscza».b. obczyzna; terra aliena
RFil XXII p. 281 (saec. XV med.med) : «vivoytl s czudzoszemstwa» reduxit me de e-o.
II.
transl.
1.
opuszczenie, zaniedbanie; derelictio, desertio
DokMp IV p. 17 (a. 1281 esse dicitur, est vero a. 1528) : e-um parochie nostre in Bozanow dicte ac paupertatem pensantes, eidem in subsidium et auxilium ... dotamus duos mansos ... de novo extirpandos.
2.
utrata; amissio
AConst p. 200 (a. 1326) : quae ebrietas ... omne bonum opus dissolvit mentisque inducit e-um.