Ogólne
Pełne hasło
Więcej

EMISSARIUS

Gramatyka
  • Formyemissarius
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um
  • Część mowyprzymiotnikrzeczownik
  • Rodzaj
Znaczenia
  • I. qui ad coitum admittitur (de equo).
  • II.
    • 1. + araculo). Th. discurrens i. q. admissarius
    • 2. excursor, explorator (saec. XVI)
    • 3. praedator, spoliator, latro (saec. XV).

Pełne hasło

EMISSARIUS, -a, -um
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • B. .
  • L.
  • N.
I. adi. rozpłodowy (o koniu); qui ad coitum admittitur (de equo).
II. subst. emissarius, -ii m.
1. koń rozpłodowy, stadnik, ogier; i. q. admissarius
MonDipl p. 88 (a. 1166) : do etiam in Zagost iumenta L cum V e-iis, seruos quoque eiusdem gregis pastores ibidem attitulo (cf.
KodPol III p. 4 ubi falso legitur araculo). Cf. Th. V 2, 498, 37 sq. Occ. discurrens (sensu subobscuro) pociągowy? ad vecturam idoneus, vectorius?
CodSil VI p. 10 (a. 1311) : specialiter est ... pistoribus prohibitum ... ne quisquam ipsorum ... plures porcos, quam 18 ad inpiguandum teneat aut reponat et duos discurrentes e-os coquina.
2. wysłannik, szpieg, wywiadowca; excursor, explorator (saec. XVI).
3. zdzierca, grabieżca, krzywdziciel; praedator, spoliator, latro (saec. XV).
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)