Ogólne
Pełne hasło
Więcej

ELEGANTIA

Gramatyka
  • Formyelegantia, elegancia, elegantiae
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -ae -arum
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeńskiżeński
Znaczenia
  • I.
    • 1. lepor,venustas, pulchritudo (hominum vel rerum)
    • 2. + morum morum integritas.
  • II. + litterarum, verborum orationis ornatus.

Pełne hasło

ELEGANTIA s. ELEGANCIA, -ae f.
  • F.
  • Th.
  • S.
I.
1. wytworność,elegancja, piękność; lepor,venustas, pulchritudo (hominum vel rerum).
Additur
pulchritudinis ( NIC. BŁ. Serm. III p. 132 ) , formae, lineamentorum ( KADŁUB. p. 12 ; id. p. 166 ; DŁUG. Hist. I p. 88 ). ;
Distinguitur
animi aut corporis ( KADŁUB. p. 71 ).
N. locut.
fortunae pomyślność; prosperitas
KADŁUB. p. 155 : astupebant illi Mesconi contingentes provincie ... assurgebat omnis dingnitatum gloria, arridebat omnis fortune-a (cf. ChrMP p. 526 : applaudebat eidem Mesconi in prosperis successibus omnis fortunae e-a).
2. morum et abs. : nieskazitelność obyczajów; morum integritas.
Item
honestatis
Kod Mp IV p. 375 (a. 1441) : nos attenta placide legalitate et honestatis e-a celebris fame viri famosi Georgij etc.
II. litterarum, verborum et abs.: artyzm stylu; orationis ornatus.
N. pl.
Elegantiae,, -arum f. tytuł dzieła (Wilhelma Tardiviusa); inscriptio operis (Guillelmi Tardivii)
ArLit I p. 151 (a. 1521) : magister Joannes ... post caniculam incepit «Elegantias» Vijnihelmj ad festum Michaelis.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)