- B.
I.
iur.
1.
przypadający tytułem podziału (majątku); qui ex divisione (bonorum) alicui cedit
TArch p. 25 (a. 1409) : Jassice sorte d-a cessit hereditas nominata Bogufalouice (ita ib. passim]).
KsgLub p. 144 (a. 1416) : sibi per sortem d-am cessit pars hereditatis.
2.
ovis
owca tzw. dzielna, dawana tytułem potwierdzenia podziału majątku chłopskiego; quae tributi loco a colonis dabatur pro divisione rei familiaris approbata
StPPP XI p. 695 (a. 1488) : super quamquidem divisionem taliter ... factam ... nos Stanislaus abbas una cum fratribus ... consensimus et ovem d-am recepimus.Cf. Słownik Staropolski s. v. dzielny 3.
II.
singulare
summitas
dział wodny; locus editus qui aquarum decursus disterminat
AGZ XIX p. 567 (a. 1511) : que summitas d-a alias «rosdzyele» supra fluvios, rivos et aquas ... dividit ab invicem bona regie mai(estatis) ... a bonis meis.Cf. DIVISIO I B 2 α.