- F.
- Th.
- Bl. (s.
- v.
- disyllaba,
- -orum
- n.),
- B.
- L.
I.
gram. dwuzgłoskowy; qui duabus syllabis constat (dictio, verbum).
Simili sensu abs. loco
subst.
disyllabum,, -i
n.
II.
mus.
clavis
oznaczenie wysokości poszczególnych dźwięków za pomocą podwójnych zgłosek solmizacyjnych; designatio altitudinis singulorum tonorum per duplices syllabas solmisantes
MONET, fol. B Ib : clauium alie monasillabe, alie d-e, alie trissillabe ... sunt.