- F.
 - Th.
 - S.
 - L.
 - Ha.
 
               I.  
               de hominibus: być odmiennego zdania, sprzeciwiać się, spierać;  non
                  
                   consentire, diversa sentire, sententia discrepare, 
                     contradicere. 
               
               
            
                     N.  locut. 
                                            
               
                   nullo dissentiente ( 
                     
                        KodPol II 
                        p. 851, a. 1433 
                      
                   
                  et saepius). 
               
                                        
                     Constr. 
                   
                                            
            
                  
                   a.  
                  abs. 
                  
                      b.  
                  sq. 
                   dat. 
                   personae vel rei.
                   c.  
                  sq. 
                   acc. 
                   
                  
                                        DŁUG. Hist. IV p. 372 : coronationem ... tuam ... et d-o et impugno ... nullo pacto illam admissurus.d. sq. abl. (corde : MARTIN. OP. Serm. p. 40 nlb. ). e. sq. ab aliquo (aliqua re). f. sq. cum aliquo. g. sq. de aliqua re
*Tom. VI p. 319 (a. 1523) : de pace Christianorum ... Gallus ... d-it.h. sq. in c. acc.
ZabDziej II p. 467 (a. 1488) : Zophia ... per quendam Iliam Ruthenum rapta et per vim cognita est cuiquidem Ilko ... commanebat, semper tamen in matrimonium d-ndo.i. sq. in c. abl. j. sq. inf.
AAlex p. 14 (a. 1501) : acciri nos d-tisistis (sic ).
               II.  
               de rebus: być różnym,odmiennym, sprzecznym;  discrepare, dissimilem esse, non 
                     convenire.
               
               
         
                      Constr.  sq. ab.