- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- L.
- A.
[
N. praedicatum sg.
MATTH. Dial.
fol. XCVa
:
Deus noster, cuius delicie est esse cum filijs hominum (alluditur ad Vlg. Prov. 8, 31 ).]
I.
propr.
1.
rozkosz, radość, przyjemność;
delectatio, voluptas, laetitia.
Glossa
Pol.
RFil XXII p. 11 (saec. XV) : enormes d-as «ganyebnye lubosczczy».
Additur gen.
a. qualit.
,
v.
gr. mundi (
ArPrawn I
p. 15, a. 1400
et vulgo).
Item
coeli (
VHedv
p. 580
)
, paradisi (
NIC. BŁ. Serm. I
p. 13
)
. b. obi. hortorum comparandorum (
AKap
p. 192, a. 1562).
2.
dobrobyt, bogactwo, zbytek;
abundantia, copia, divitiae.
Syn. et iuxta posita ad
1—2: divitiae, honores (
NIC. BŁ. Serm. I
p. 6
)
, pax, mollities (
DŁUG. Hist. V
p. 598
)
, splendor (
CRIC.
p. 24, v. 83
), voluptas (
ArPrawn I
p. 15, saec. XV in.in)
, crapula (
ib.
;
DŁUG. Op.
p. 554
).
Locut.
in deliciis esse (opp. ieiunare:
PEREGR.
fol. 1
Vb
).
II.
meton.
1.
przedmiot miłości, ulubieniec; homo amatus (saec. XV—XVI).
N. locut. a.
aliquem in deliciis habere
niezmiernie kogoś lubić.
b. alicui in deliciis esse
niezmiernie być komuś miłym.
2.
smakołyki, przysmaki; cibi delicati.