- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- A.
- N.
I.
A.
odpadnięcie, oderwanie się, bunt, zdrada; actus deficiendi, seditio, rebellio.
N. explicationem et glossam Pol.
GLcerv p. 523 : d-o est rebellio seu recessio aut militum aut ciuitatis a domino vel a superiore, «odstąpienie».
Locut.
a.
verbales defectionem meditari (
WAPOW. Bell.
p. 160
)
, in defectionem (et seditionem) serpere (
DŁUG. Hist. V
p. 454
)
, nota defectionis se contaminare (
CALLIM. Hist.
p. 46
),
item ad defectionem aliquem inclinare (
DŁUG. Hist. I
p. 322
;
;opp. defectionem timere:
AAlex
p. 27,
a. 1501).
β.
nominales defectionis excessus (
KADŁUB.
p. 188
)
, reatus (
DŁUG. Hist. I
p. 236
).
Constr.
a.
sq.
gen.
subi.
b.
sq. ab aliquo ad aliquem.
B.
1.
propr. osłabienie,wyczerpanie, znużenie; imbecillitas,infirmitas, lassitudo.
N.
constr. sq. gen. rei efficientis
MPH II p. 52 (Ebbo): haec cum dixisset, ex multa moeroris et inediae d-e in sompnum resolutus est.
2.
sensu latiore
a.
brak, niedoskonałość, ułomność; defectus, debilitas
VHedv p. 574 : corporis sui sarcinam aggravantem multis d-bus animam.
NIC. BŁ. Serm. I p. 59 : Deus regit ... omnia perfecte sine d-e.Cf. Th. V 1, 289,11 sq. et 54 sqq.
b.
ciężkie położenie, kłopot, krzywda; angustiae, damnum, noxa
KodWp I p. 164 (a. 1236) : protestor me gravem calamitatem ... conventus ... considerasse ac continuam d-em domus intellexisse, quam habebant ex vicinitate castri veteris ... Lenda.
II.
1.
śmierć, zagłada; mors, interitus (hominum et rerum).
2.
solis
zaćmienie; obscuratio,
eclipsis.