- F.
- Th.
- S.
- Dc.
I.
propr.
pochyłość, stok; locus declivis, devexus.
Constr.
abs. vel sq. gen., v. gr.
hereditatis (
KodWp III
p. 609, a. 1388)
, montis (
PrzywWar
p. 10,
a. 1413)
, fluvii (
AGZ II
p. 128, a. 1447
:
d-e fluvy ... vulgariter «na dol rzeka»),
item
testudinis (
SSrSil I
p. 363, a. 1489).
Occ. dolina, podmokła łąka; vallis, pratum humidum
Wierzb. p. 168 : d-s «nizina, smug».
II.
transl. skłonność do czegoś; animus ad aliquid propensus
VITELO OpM p. 36 : homo ... in pluribus luxui subiacet propter d-em ad sensibilia.Cf. DECLINIS II.