Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CREDITOR

Gramatyka
  • Formycreditor
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -oris
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • I.
    • 1. qui pecuniam mutuo dat.
      • α. fenerator
      • β. mercator, qui res in diem vendit
    • 2. debitor
  • II. qui alicui fidem dat sectator

Pełne hasło

CREDITOR, -oris m.
  • F.
  • Th.
  • S.
  • Dc.
  • BJ.
I.
1. wierzyciel; qui pecuniam mutuo dat.
N. definitionem et glossas Pol.
GLcerv p. 516 : c-or, qui credit debitori, cui accommodat, «wierzyciel, iściec»; et c-um appellatione non ij tantum accipiuntur, qui pecuniam crediderunt, sed omnes, quibus ex aliqua caussa debetur (cf. Gaius, [Dig. 50, 16, 11 ).
GLc p. 10 : c-or «gysczecz» uel «dowyerzcza» (cf.
GLlw p. 233). RFil XXIV p. 367 (saec. XV med.med) : c-or «borguyaczy».
PP III p. 81 (a. 1440) : Barbara ... protestata est super bona ... Iudei ... quod sit prima et principalis ... preter omnes alios c-es alias «dlusniky» (cf. GLb p. 26 et Słownik Staropolski s. v. dłużnik).
Additur
pecuniarum ( DyplMog p. 149, a. 1527) , in debitis alicuius ( StPPP VIII p. 494, a. 1398).
Distinguitur
primus (principalis: ArPrawn X p. 97, a. 1401 et saepius), item principalior ( StPPP VIII p. 494, a. 1398) .
Opp.
debitor ( StZiem p. 100, saec. XIV) .
N.
α. osoba zajmująca się udzielaniem pożyczek (pod zastaw); fenerator
MARTIN. OP. Marg. fol. d la : c-or non est dicendus vsurarius.
AKap Sąd I p. 118 (a. 1472) : ex quo pecunie fisci desunt, necesse confugiendum fuisset ad c-es, nisi etc.
DŁUG. Hist. III p. 92 : Boleslaus dux Aureum Montem in pluribus marcarum millibus c-bus civibus Wratislaviensibus obligat,
β. kupiec udzielający kredytu; mercator, qui res in diem vendit
ArPrawn V p. 149 (saec. XV) : si quis civis aut c-or ... mercandas alicui terrigene ad prestam dederit ... agens talem contractum per testes probare debebit.
AGZ XV p. 72 (a. 1467) : Elizabet ... emit ... aput me res mercatas ... sicut apud c-em alias «yako v kupczą» pro centum viginti marcis, quas solvere est obligata pro festo s. Iohannis.
2. dłużnik; debitor
KodUJ I p. 197 (a. 1440) : omnia ... debita sua sive credita ... apud quoscumque debitores sive c-es ... inveniri possint ... executoribus testamenti ... commisit ... ad repetendum.
ZabDziej II p. 465 (a. 1488) : ut dictum debitum exigeret a c-e.
Ita saepius saec. XV, etiam saec. XVI
AKapSąd III p. 123 (a. 1508) : debita ... que sibi c-es seu debitores debent et tenentur.
II. singulare: wyznawca, zwolennik; qui alicui fidem dat sectator
*CodEp III p. 526 (a. 1433) : contra hereticos eorumque c-es, receptatores, defensores et fautores.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)