Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONVICIOR

Gramatyka
  • Formyconvicior, convitior, convicio
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -ari, -atus sum -are
Znaczenia
  • opprobriis afficere, criminari aliquem.
    • a. abs.
    • b.
    • c.
    • d.
    • e.
    • f.
    • g.

Pełne hasło

CONVICIOR s. CONVITIOR, -ari, -atus sum et CONVICIO, -are
  • F.
  • Th.
  • A.
l
żyć, spotwarzać kogoś, stawiać komuś zarzuty; opprobriis afficere, criminari aliquem.
Syn. et iuxta posita
derogare (honori: WilkLub p. 3, a. 1455) , diffamare ( ArPrawn I p. 231, a. 1437 ; AKapSąd III p. 61, a. 1490) , improperare ( AKap p. 24, a. 1533) , increpare ( ArPrawn 1 p. 231, a. 1437) , maledicere ( NIC. BL. Serm. II p. 345 ) , obiurgare ( ArPrawn I p. 231, a. 1437).
Opp.
benedicere ( MARTIN. OP. Chr. p. 138 ).
Constr.
a. abs.
AKap Sąd 11 p. 171 (a. 1450) : ad tertium respondit, quod c-bantur.
b. sq. dat. personae (ita saepissime).
c. sq. acc.
d. sq. abl.
*CodPom p. 890 (a. 1250) : jurgiorum c-atur procellis.
e. sq. in c. abl.
KodWp V p. 469 ; ( a. 1428) ;: Stephanus ... fuit per ... Iohannem c-tus in genere nobilitatis.
f. sq. ex :
AKap Sąd III p. 179 (a. 1514) : ex illis verbis c-bantur invicem.
g. sq. acc. c. inf.
DŁUG. Hist. III p. 212 : quae I rerum varietas adeo reges afflixit, ut magistrum i c-rentur huius ... pessimi eventus ... auctorem ... fuisse (cf. MIECH. p. 237).
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)