- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- B.
- BJ.
I.
abstr. zasiadanie wraz z kimś; actus una cum aliquo sedendi.
II.
concr.
1.
zebranie towarzyskie;
circulus, sessiuncula.
Iuxta posita
conversatio, fabulatio familiaris (
CALLIM. Greg.
p. 214
)
, compotatio (
Tom. VI
p. 87, a. 1522).
2.
zgromadzenie, posiedzenie, sesja; congregatio, conventus.
Syn.
colloquium (
DŁUG. Hist. V
p. 470
).
Definitur a. gen.
,
v.
gr. consiliariorum et decanorum (
ARect I
p. 375, a. 1494)
, nuntiorum (
ArPrawn I
p. 484, a. 1564)
, senatorum (
Dogiel IV
p. 294,
a. 1532),
item senatus (
ArPrawn VII
p. 299,
a. 1563)
, consilii (
Tom. III
p. 10, a. 1514)
. b. adi.
, v. gr. capitularis (
ArHist X
p. 261, a. 1575
;
StCrac
p. 86, a. 1558)
, synodalis (
ArPrawn I
p. 343, a. 1577)
, consularis (
ZabDziej IV 1,
p. 17, a. 1546).
N. locut.
α.
consessum facere:
DŁUG. Hist. IV p. 121 : quod iudicium cum ex frequenti milite partis utriusque lectum c-um fecisset.CRIC. in
Tom. V p. 370 : solenniter c-u facto conclusum est super induciis.
β.
in consessu sedere :
ZabDziej IV 1, p. 30 (a. 1548) : in praesentia dominorum consulum ... in c-u sedentium.
III.
singulare: postanowienie sądu prawa niemieckiego?
iudicii iuris Teutonici, quod dicebatur, decretum?
GLc p. 15 : arbitrium, voluntas, c-us, «vchwalona wola» alias dicitur «welkerz wschystkych» (nisi falso pro consensus).