Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONFABULATIO

Gramatyka
  • Formyconfabulatio, confabulacio
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzaj
Znaczenia
  • colloquium, sermo
    • a. abs.
    • b.
    • c.

Pełne hasło

CONFABULATIO s. CONFABULACIO, -onis f.
  • F.
  • Th. (rec.),
  • Bl.
  • N.
rozmowa, pogawędka; colloquium, sermo
MARTIN. OP. Marg. fol. f 4a : c-o clerici cum femina debet esse per modica et compendiosa verba.
KodWp III p. 33 (a. 1354) : visis eisdem in huiusmodi c-e.
Ita passim saec. XIV-XVI. Additur mutua ( StSyn IV p. 47, a. 1420 ; cf. StPPP IV p. 209 ).
Constr.
a. abs.
b. sq. gen. , cf.
Tom. V p. 158 (a. 1520) : dni hujus ... assidua c-o.
c. sq. cum :
SSrSil I p. 324 (a. 1482) : raro cum fratre ... c-bus se dissolvit.
Tom. I p. 228 (a. 1511) : quas vobiscum disseruerit c-es.
N. in malam partem:
plotka, obmowa; obtrectatio
AKapSąd III p. 56 (a. 1486) : contra ipsius personam ... conspirationes ... vel quascunque c-es facere.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)