- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- B.
- BJ.
- A.
- Ha.
- N.
I.
(sensu pass. ) godny pożądania;
qui concupisci potest, optabilis, exoptatus.
N. abs.
concupiscibilia,,
-ium
n.
DŁUG. Hist. II p. 67 : pecora et quaeque c-ia diripiunt.
N.
res
(e
Pol.
korzystna rzecz)
czyn dokonany z myślą o nieuczciwym zysku, postępek złodziejski; factum ab aliquo lucrum improbum appetente commissum
AGZ XI p. 375 (a. 1451) : equus ... circa equos predicti Maxim esset perditus et in hac re Maxim fere in re c-i vulgariter «korzisney» esset repertus.Cf. infra CONCUPISCO II et DESIDERATUS DESIDERATIVUS et Słownik Staropolski s. v. korzystny.
II.
phil. (sensu act. ) pożądawczy, pożądaniowy; appetens, qui ad cupidinem spectat.
Dicitur v. gr. de
appetitu (
STOB. Aret. fol.
g VIa
et passim), potentia (
id. Parv. fol. Η VIIa),
viribus animae (
MARTIN. OP. Serm.
fol. 73a
)
, virtutibus (
WŁODK.
p. 240
)
.