współpleban; qui simul cum altero plebanus
(cf.
s.
v. ) est
MPVat I p. 132 (a. 1327) : Veceslaus c-us excommunicatus.
Ib. II p. 349 (a. 1350—51): rector ecclesiae et c-us eiusdem Iohannes.
ARect I p. 74 (a. 1474) : rectorem vniuersitatis non posse fore iudicem... sue partis, quia est c-us dicti mgri.Et
paulo infra c-us sui c-i iudex de iure esse prohibetur.
Constr.
a.
sq.
gen.
subi.
cf.
supra 12
sq.
b.
sq.
adv.
loci
MPVat II p. 357 (a. 1350—1351) : Martinus c-us ibidem.Ita saepius.