- F.
- Th.
- Bl.
- S.
I.
rozmawiać, porozumiewać się, naradzać się;
loqui cum aliquo, sermones inire, consultare.
N. glossam Pol.
AGZ XVI p. 445 (a. 1525) : dilacionem habere ad c-ndum alias «frystem na porado».
Additur
invicem (
AKapSąd III
p. 143,
a. 1510)
, mutuo (
ib. II
p. 841, a. 1524
; cf.
Vlg.
Gen. 50,15). Indicatur quocum
a.
sq.
cum. b.
sq.
dat.
KodWp II p. 120 (a. 1296) : heredes ... c-ntes ei abbati super venditione ... molendini (cf. KodPol I p. 152).Cf. Th. III 1654,12 sqq. Indicatur qua de re a. sq. de. b. sq. super : KodWp II p. 120 cf.
StPPP II p. 716 (a. 1466) : domini ... super hujus cause decretum c-bantur.Cf. Th. III 1654, 24.
II.
umawiać się, godzić;
aliquid cum aliquo constituere, pacisci
(e
Pol.
umówić się?
* TPaw IV p. 448 (a. 1391) : Magda ... promisit et est c-ta medietatem pecuniae dare ... Matie.
Ib. p. 259 (a. 1400) : Odma cum Dobeslao c-ti sunt sub pena ... vallata, quod rem suam ... in manus ... pincerne commiserunt.
ArHist V p. 175 (a. 1485) : pater Beate ipsam Beatam c-tus est et promisit dandam in vxorem Stanislao.Cf. ALLOQUOR.