Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CLAMATIO

Gramatyka
  • Formyclamatio
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • I. clamor, actus clamandi.
  • II. vox, qua milites eiusdem gentis in proeliis se convocabant
  • III. iur. vocatio certa, qua incolae loci alicuius ad legis violatores persequendos arcessebantur

Pełne hasło

CLAMATIO, -onis f.
  • F.
  • Th. (rec.),
  • Bl.
  • Dc.
  • B.
  • BJ.
  • N.
I. krzyk, wołanie; clamor, actus clamandi.
N.
iur. ogłoszenie; praeconium, promulgatio
KsgKaz p. 231 (a. 1389) : preconi terrestri de c-e pro anuali foro dedimus VIII gr.
ArPrawn VI p. 113 (a. 1554) : iudice quasi surgere volente, praemissa de iure c-e praeconis.
II. zawołanie rodowe, tzw. godło; vox, qua milites eiusdem gentis in proeliis se convocabant
AGZ XIII p. 81 (a. 1439) : de clenodio matris videlicet de c-e Sudcowicz alias de media rotha cum sagitta.
Cf. AGNOMEN CANTUS III CLAMOR PROCLAMATIO VOCITATIO et Słownik Staropolski s. v. godło.
III. iur. t. t. krzyk, wołanie ścigających przestępcę lub hasło wzywające do ścigania go; vocatio certa, qua incolae loci alicuius ad legis violatores persequendos arcessebantur
StPPP II p. 134 (a. 1402) : pro violentia facta in taberna sua, et pro fraccione hostiorum duorum et pro c-e «godlo».
Ib. p. 299 (a. 1425) pro violenta offensa et irruicione ac c-e «godla» super dictum procuratorem.
Cf. ACCLAMATIO PROCLAMATIO.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)