[CHYTROPUS]
s.
CHITRAPUS
s.
CITROPUS
s.
HITROPUS,
-i
m.
(Gr.
χυτρόπους)
- F.
- Th. (rec.),
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
trójnóg, na którym stawiano w ogniu naczynia kuchenne; tripus, in quo vasa suspensa igni imponebantur
GLb p. 109 : tripes est instrumentum ferreum, super quod olla ponitur ad ignem, ut ferveat, trifus, c-us, «rynka», «tregyel».
RachWaw p. 318 (a. 1543) : a reformatione ch-i alias «dynarh» (cf.Słownik Staropolski s. v. dynar).