- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- BJ.
- H.
I.
propr.
1.
res: wycierać, ścierać; fricare, abstergere
RFil XXII p. 16 (saec. XV) : foro ... «vyerczą», c-o «thrą» ... plano ... «gladzyą».
2.
homines: chłostać;
flagellare.
Additur
flagello, virga (
AKapSąd II
p. 925, a. 1512).
II.
transl.
A.
homines
1.
karcić, ganić, napominać; admonere, corripere,
reprehendere.
Additur
duris verbis (
AKapSąd I
p. 64
. a. 1446
;
ROYZ. I
p. 144
).
Syn.
corripere
(
ArHist XII
p. 343, a. 1344—47
), corrigere (
ib.
et
ArPrawn I p. 155, a. 1444). N. constr. a. sq. ad:
PP II p. 172 (a. 1453) : facultatem ... ad solutionem ... impellendi, artandi, c-ndi.b. sq. de:
DŁUG. Hist. I p. 359 : nemine eum de facinore detestando c-re praesumente.
2.
karać;
punire.
Syn.
punire (
AKapSąd III
p. 8, a. 1450).
N. glossam Pol.
RFil XXIII p. 298 (a. 1344) : c-tum «skasznyono».
N. constr.
a. sq.
abl.
praec. poena (
KodWp II
p. 270, a. 1309
et passim).
N.
collo
ukarać śmiercią; capitis damnare
CodEp III p. 408 (a. 1492) : si aliquis patrem aut fratrem occiderit, non alio c-etur nisi collo.
b.
sq.
in
c.
abl.
ArPrawn V p. 491 (saec. XV) : quos ... in dictis penis ... c-ent.
ZabDziej II p. 456 (a. 1488) : ut eam in carceribus c-rent.Cf. Th. III 535,26 sq. Refl. umartwiać się; se ipsum affligere.
3.
wyrządzić szkodę, dotknąć; affligere
StPPP VII p. 156 (a. 1498) : languore nimio ... oculorum c-tus et oppressus.
AKapSąd III p. 304 (a. 1516) : quos incolas ignis domos eorum et res concremando c-vit et magno dampno affecit.
B.
affectus
poskramiać, opanowywać; comprimere, coercere.
C.
scripta
poprawiać, ulepszać; corrigere, emendare.