Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CAMPANILE

Gramatyka
  • Formycampanile, campanale, campaniale, campanille
  • Etymologia campana
  • Odmiana -is
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajnijaki
Znaczenia
  • turris, in qua campanae usui ecclesiae destinatae suspenduntur
    • a.
    • b.
    • c.

Pełne hasło

CAMPANILE, -is n. scr. campanale,,campaniale,, campanille (campana)
  • S.
  • Dc.
  • B.
  • BJ.
  • A.
  • H.
  • Ha.
  • N.
[abl. sg. vulgo campanili, sed campanale:
KsgPrzem I p. 218 (a. 1433) : cecidit de campanale apud Fratres Predicatores. campanile:
RachWaw p. 421 (a. 1560) : pro campanile seu turri.]
dzwonnica; turris, in qua campanae usui ecclesiae destinatae suspenduntur
Lites I p. 29 (a. 1320) : Cruciferi unum militem de c-i ecclesie traxerunt et occiderunt.
PommUrk I p. 493 (a. fere 1335) : turba uentorum, que fundamenta domorum valde quassauit et c-ia strauit.
KsgKaz p. 297 (a. 1393) : pro cylindriis ad c-e.
Ita saepius.
Syn.
turris ( AKapSąd II p. 641, a. 1481 ; ArHist VI p. 120, a. 1492 ; RachWaw p. 421, a. 1560).
Simili sensu
turris campanilis ( AKapSąd II p. 413, a. 1489) .
N. constr.
a. sq. gen. cf. supra 47.
b. sq. apud cf. supra 77,42 sq.
c. sq. in:
* AKapSąd III p. 282 (a. 1502) : marca pro c-i in Swynyarzewo.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)