Ogólne
Pełne hasło
Więcej

BIENNIS

Gramatyka
  • Formybiennis, bigennis
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -e
  • Część mowyprzymiotnikrzeczownik
  • Rodzajmęskiżeński
Znaczenia
  • I.
    • 1. duos annos natus
    • 2. + bienni decursu temporum per biennium
  • II. i. q. biennium

Pełne hasło

BIENNIS s. BIGENNIS, -e
  • F.
  • Th. (rec.),
  • BJ.
I. adi.
1. de infantibus: dwuletni; duos annos natus
PommUrk I p. 383 (a. 1249) : comiti ... quinquenni cum filia fratris sui b-i desponsato.
DŁUG. Op. p. 151 : pistoris filiolam b-em.
Id. Hist. II p. 282 : filium parvulum b-em.
Item de animalibus
Visit. p. 546 (a. 1539) : 4 vitulae b-es.
N. glossam Pol.
GLb p. 12 : b-is ... «czo staro iesth dwa roky».
2. in locut. bienni decursu temporum przez dwa lata; per biennium
KH V p. 597 (a. 1402) : b-i decursu temporum uirtute visiua omnimode fuisset orbata.
II. subst. m. vel f. okres dwóch lat; i. q. biennium
GLb p. 12 : b-is «czasz od dwv lyath».
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)