Ogólne
Pełne hasło
Więcej

BENIGNUS

Gramatyka
  • Formybenignus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um
  • Część mowyprzymiotnik
Znaczenia
  • I.
    • 1. benevolus, liberalis, propitius, favens (de hominibus et rebus)
    • 2. benignitatem alicuius concilians
  • II. iucundus, gratus, comis.

Pełne hasło

BENIGNUS, -a, -um
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • A.
I.
1. łaskawy,przyjazny, życzliwy (o osobach i rzeczach); benevolus, liberalis, propitius, favens (de hominibus et rebus).
Syn.
Lites II p. 366 (a. 1341) : circa tua et tui regni commoda reperiemur ... propitii, favorabiles et b-i.
Opp.
KodKKr I p. 8 (a. 1189) : nonnulli sunt malignj b-orum interpretes.
2. zjednujący życzliwość; benignitatem alicuius concilians
KodWp II p. 352 (a. 1319) : nos ... precibus ipsorum ... b-is inclinati ... prefatam donationem ... ratam et gratam acceptamus.
KodPol III p. 185 (a. 1327) : nos vero precibus ipsorum b-is inclinati prefatam commutationem ... confirmamus.
Cf.
ArSang II p. 11. PP V p. 35 (a. 1425) : nos igitur molendinatoris supplicationibus b-is sumus acclinati.
II. miły, przyjemny, uprzejmy; iucundus, gratus, comis.
N. de rebus concr.
DŁUG. Op. p. 73 : cuius rei tam b-o spectaculo exhilarati sunt fideles.
GŁOG. Alex. II fol. N 5b : ille cantat b-a voce.
AH XXXIV p. 274 (a. 1532) : sit laus iugis, sit b-a.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)