- S.
- Dc.
- BJ.
- N.
I.
przebywanie razem z kimś, czyjeś towarzystwo; actus
associandi, comitatus
PEREGR. fol. 17a : item tollerat eos [(malos Deus]) propter bonorum a-em, quia boni eis sunt iuneti.
JAC. PAR. Serm. fol. 8a : demonum a-es.
ARect I p. 804 (a. 1535) : seruitorem ... sua prava et inhonesta a-e et conuersacione ac ad loca inhonesta ductione ... corrumpebat.
II.
złączenie razem, zgromadzenie; coniunctio, congregatio
NIC. BŁ. Serm. I p. 412 : requiritur a-o virtutum: paenitens enim debet congregare virtutes dispersas.
N.
phil.
GŁOG. Alex. II fol. C 6a : si non fuerit ibi dictio equivoca immediata et permissiua a-o sensuum.
III.
poparcie z czyjejś
strony, pomoc; adiumentum, auxilium
ArHist V p. 348 (a. 1450) : praesentacio a tutore cum a-e alterius boni.