- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- N.
I.
propr.
obosieczny (o mieczu);
bis acutus, ex utraque parte aciem habens (de gladio).
II.
transl.
1.
de hominibus:
niezdecydowany, niepewny;
ambigens,anxius,
fluctuans.
N.
glossam
Pol.
RFil XXII p. 42 (a. 1451) : mens a-s «roztargnyona».
2.
de rebus:
wątpliwy, niejasny, niepewny;
ambiguus,dubius,
incertus.
N.
glossam
Pol.
RFil XXII p. 26 (a. 1512) : a-i «nyedomnymanym».
N. rhet.
causa
sprawa skomplikowana, niejednolita; quae ex honesto
turpique coniuncta est.
N.
locut.
α.
a-i Marte pugnare
walczyć ze zmiennym szczęściem;
i. q. dubio successu.
Inde etiam
a-s Mars
i. q. incertus pugnae eventus.
β.
in a-i cogitatione haerere
mieć wątpliwości;
dubitare, incertum esse
(
Tom. XIII
p. 333, a.
1531).
γ.
in a-i pendere (stare)
znajdować się w niepewnej sytuacji, być
zagrożonym;
in dubio esse, periculum
incurrere.
N.
subst.
ancipitia,,
-ium
n.
wątpliwości, niepewność; dubitatio,
animus incertus.
N.
constr. sq. gen. obiectivo
Tom. I App. p. 27 (a. 1507) : in quedam a-ia ... favoris nostri ptem vram incidisse.
III.
singulare:
subst.
tylna część głowy?
i. q. occipitium?
DŁUG. Op. p. 160 : morbus in a-e invalescens, utrumque oculum ipsius de locis naturalibus excussit (nisi leg. occipite, ut conicit ed. Dobr. ).