- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- NGl.
- A.
I.
propr.
1.
środek leczniczy, lek, lekarstwo; medicamentum.
2.
właściwość, moc lecznicza; proprietas, vis medica.
3.
leczenie, kuracja; medela
ZabDziej I p. 85 ( a. 1490) : Petrus ... petivit a dicto Alberto ... sexagenam pecunie ... pro m-e vulneris sibi in caput inflicti.
APozn II p. 420 ( a. 1501) : Laurencius ... submisit se solvere honeste Dorothee ... racione medele et m-is sibi facte.
ŹrWaw II p. 70 ( a. 1519) : pro m-e et curacione manus dicti Joannis.Occ. zalecenie lekarskie; praeceptum medici
ArHist V p. 417 ( a. 1415) : quisquis sub Augusto vivit m-e iusto, raro dormitet, frigus scortumque vitet.
Ib. infra qui wlt solamen Iulio probet hoc m-en.
II.
transl.
ratunek, pomoc,
wsparcie; auxilium, subsidium.
Additur
adi.
v.
gr.
celere (
CantMAe I nr. 13, v. 3 b)
, celeste (
DŁUG. Hist. I p. 374= II
p. 138
ed. nov.),
opportunum
(
Tom. V
p. 192,
a. 1520)
, spiritale (
GALL
p. 157, 11)
, vel
gen.
v.
gr. discretionis
(ib.
).
Constr.
ad I-II:
a.
sq.
gen.
b.
sq.
dat.
c.
sq.
ad:
*SSrSil VIII p. 246 ( a. 1463) : m-en ad levitatem.Cf. Th. VIII 530 ,23.