- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- N.
I.
chełpliwość, przechwalanie się, pycha, buta;
elatio, ostentatio, arrogantia, insolentia.
Additur
superba (
DŁUG. Hist. II p. 466= IV
p. 222
ed. nov.
et saepius). Glossa
Pol.
GLb p. 50 : i-a «chelpa».
Constr. a. sq.
gen.
subi. b. sq.
gen.
obi.
vel explicativo,
v.
gr. crudelitatis et fortitudinis (
DŁUG. Hist. V
p. 663
)
, divitiarum (
ZABOR. Tract.
p. 45
)
, fastus (
CodVit
p. 376, a. 1416)
, propriae laudis (
CIOŁ.
in
CodEp I
p. 51, a. circa 1418).
II.
elegancja, wdzięk; decor, gratia, venustas
(Gr.
κομψότης)
COPERN. OpM p. 86 : si vero j-a verborum apud te reputatur, pictores lingua tua sunt potentiores, talia fingentes tabulis, qualia facere natura non potest.
Ib. p. 102 : omnia muliebri amori subdita sunt ... philosophiae i-a periit, castum morem derelinquerunt.